Ik ben deze dagen te gast in Princeton (New Jersey) in het kader van een conferentie over Church Polity, ofwel over kerkrecht, of nog wat anders geformuleerd over het bestuur van de kerk. Tot het programma behoren ook de dagelijkse momenten van gebed van het Theological Seminary waar we ondergebracht zijn. Vandaag, op de eerste dag, had het gebedsmoment een verrassende vormgeving, een in de lijn met die van Eredienst Creatief. Ik schreef al eens eerder over een vergelijkbare totaal onverwachte ontmoeting met zo’n uiting in Brno, Tsjechie. Het hangt kennelijk in de lucht om creatief met liturgie om te gaan.
De gebedsdienst stond in dit geval in het kader van een laagkerkelijke traditie. Het begon wat pardoes met het eerste lied. De sfeer is informeel. Verschillende instrumenten komen tevoorschijn, gitaar, saxofoon, piano, maar ook orgel. Op de tafel staat een glazen schaal met water. Eerst was me dat niet eens opgevallen. Maar al snel werd duidelijk dat deze schaal er niet voor niets stond.
Na het tweede lied en een inleidende tekst kwamen enkele studenten binnen met lange repen doorzichtige, lichblauwe stof. Die werden over de banken en de aanwezigen heen gedragen, alsof zij kopje onder gingen in de golven. Vervolgenns werden de repen stof om de schaal met water gedrapeerd. Een van de studenten dompelt zijn handen in het water en refereert aan de woorden die Paulus in Romeinen 6 schrijft over de doop. In Christus zijn wij in de doop, in het ten onder gegaan en opgestaan.
Daarop volgen een korte preek over een van de verhalen over Jezus en het (vaak woelige) water van het meer van Galilea. In dit geval gaat het over Jezus die over het water loopt. Hij bedwingt de chaos. Ten diepste verlangen we daar vaak ook zelf naar, hoewel … . Regels is een van de manieren om de chaos te bedwingen – hoe toepasselijk voor ons die ons bezig houden met Church Polity – maar of ze altijd heilzaam zijn, passen in de heilzame aanwezigheid van de Heer? De dienst eindigt met gebed, een lied en de zegen.
Ik vond de beeldende aanpak van deze dienst juist in alle eenvoud zeer to the point. Vaak zijn met eenvoudige manieren, zoals nu met enkele repen stof, krachtige beelden neer te zetten. Natuurlijk kan dat ook zonder, maar juist deze repen stof en de schaal met water hielpen om dicht bij de essentie van het evangelie te komen, zonder dat alles van dit beeld uitgelegd moest worden. Het water als een constante dreiging met het o zo begrijpelijke verlangen naar orde en overzicht, naar vrede. Het sprak en spreekt voor zichzelf. Het helpt ons de vraag stellen naar wie werkelijk verlossing kan brengen … .
